Details

Summary

Aram Rybicki zginął w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 roku. 40 lat wcześniej na murze stoczni gdańskiej napisał „Nie zapomnimy Katynia”.

Aram należał do tych nielicznych, którzy działalność opozycyjną zaczęli bardzo wcześnie. Mając 17 lat, w czasie strajków grudniowych, wzywał robotników do walki o niepodległość, a nie ograniczanie się w swej walce wyłącznie do postulatów ekonomicznych.

W sierpniu 1980 roku spisał na słynnej tablicy 21 postulatów komitetów strajkowych. Kierował Biurem Prasowym Solidarności, a w stanie wojennym został internowany.

W końcu lat dziewięćdziesiątych został wiceministrem kultury, a później posłem do sejmu z ramienia Platformy Obywatelskiej.

Aram mimo swoich często konserwatywnych poglądów był niezmiernie otwarty na otaczający go świat. Zawsze kierował się zasadami w które szczerze wierzył i wzbudzał szacunek także u osób które nie koniecznie podzielały jego poglądy.

Historia życia Arama będzie opowiedziana w pierwszej osobie. Film ma być barwny i różnorodny bo życie Arama było barwne i różnorodne; licealista wzywający w grudniu 1980 robotników do walki o niepodległość, hippis sprzyjający obecności amerykańskiej w Wietnamie, konserwatysta uwielbiający Doorsów i Hendricksa, prawicowiec szyjący dżinsy i chodzący w lenonówkach, opozycjonista mający tysiące pomysłów i niezmiernie aktywny w ich realizacji, delikatny i wrażliwy w relacjach międzyludzkich, twardy i bezkompromisowy w stosunku do władzy komunistycznej. Wysoki urzędnik państwowy w niepodległej Polsce zaangażowany w powstanie ważnych projektów społeczno politycznych potrafi stać się producentem anarchizującej emisji telewizyjnej.

Film ma być rodzajem „kolażu” opowiadanym przez narratora (Arama) ułożonego przez rodzinę i przyjaciół.